พรรษา...อย่าคอยฝน
กลับมารู้อยู่ในปัจจุบัน
เห็นปัจจุบัน
ไม่รู้อะไร สับสน แยกอะไรไม่ออก
กลับมาดูสิ นั่ง...ก็รู้ว่านั่ง เห็นมั้ย
ง่ายที่สุดน่ะ commonที่สุด สามัญที่สุด
แต่พวกเราไปมองหาอะไรที่มันไกลเกินไปอ่ะ
หาไกลออกไป มองข้ามขณะปัจจุบัน
กายเป็นมรรค
ใจเป็นมรรคอยู่แล้ว
ไม่ต้องไปหาที่ไหน
มันกลายเป็นกบเฝ้ากอบัว
บัวนี่มีคุณค่าถวายพระเป็นพุทธบูชา ถวายเป็นของสูง
กบนี่มันอยู่กับบัว แต่กบมันอาศัยแค่เป็นที่มันนอน
มีอะไรมันก็กระโดดโผไปจับตรงโน้นตรงนี้
แมลงมามันก็ไปจับ ไปเล่นน้ำ ว่ายน้ำไป
สุดท้ายก็มาเห็นว่ากอบัวนี่เป็นที่อยู่ไปแค่นั้นเอง
ไม่มีสาระไม่มีประโยชน์สำหรับมัน
เราอยู่กับกาย
เราอยู่กับใจของเรา
เรามองกายใจ เหมือนกับกบที่เฝ้ากอบัวหรือเปล่า
ทำไมไปหาอะไรที่มันออกนอกกายนอกใจ
ออกนอกกายปัจจุบัน ออกนอกใจปัจจุบัน
เกินไปรึเปล่า ... สอบทานดู
ถ้ากลับมาเห็นคุณค่าของกายของใจปัจจุบัน
แค่เนี้ย มรรคอยู่ตรงนี้แล้ว
ใจก็ปรากฏเด่นชัดอยู่ตรงนี้แล้ว ว่ารู้..เห็น
รู้..เห็น ...
จะต้องไปทำอะไร
ธรรมเขาแสดงอยู่ทนโท่อยู่ตลอดเวลา
แต่เรากลับวิ่งหนีธรรม โดยเข้าใจว่านั่นเป็นการหาธรรม
แต่เราบอกว่าหนีธรรม ... หนีธรรมที่เป็นจริงในปัจจุบัน
ไปหาเอาในความฝันรึไง หาเอาข้างหน้าว่า
‘ทำๆ ไปเดี๋ยวก็ดีเอง เดี๋ยวก็เจอเอง’ ...อย่างนี้หรือ
เหมือนข้าวคอยฝน
มันจะแล้ง
หรือมันจะน้ำท่วมก็ไม่รู้นะ … เอาแน่ได้มั้ย
การปฏิบัติ...อย่าให้เป็นข้าวคอยฝน
ปัจจุบันธรรม
ปัญญาวิมุติ...รู้ตรงนี้ เห็นตรงนี้ ละตรงนี้
ไม่ต้องว่าชาติหน้าค่อยละ
ไม่ต้องถามถึงชาติหน้าว่าค่อยเข้านิพพานเอาชาติหน้า
เอาเดี๋ยวนี้ ไม่มีให้เยิ่นเย้อ ยืดเยื้อ
รู้ตรงนี้ ละตรงนี้ ... กลับมาอยู่ที่ใจในปัจจุบันตรงนี้.
พระอาจารย์
แทร็ก 3/1
(Thank for picture - 'japanese-rice-murals'
from...http://www.zeutch.com/cool/rice-murals-1492)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น